Η μαύρη έφηβη που έσωσε λευκό ρατσιστή από αντιρατσιστές

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο βρήκα αυτό, που έψαχνα να βρω. Γίνεται να δικαιολογηθεί η "αντιρατσιστική/ αντιφασιστική" βία απέναντι στη ρατσιστική βία; Τι είναι αντιρατσισμός/ αντιφασισμός; Οι αντιρατσιστές/ αντιφασίστες δεν έχουν υποχρέωση να προτάξουν τον ανθρωπισμό απέναντι στους ρατσιστές/ φασίστες; Όλα τα ερωτήματα απαντώνται στο παρακάτω άρθρο.

Το 1996, μια μαύρη έφηβη προστάτευσε έναν φερόμενο ως υποστηρικτή της Κου Κλουξ Κλαν από ένα εξαγριωμένο πλήθος βάζοντας ως ασπίδα το σώμα της.

Η Keshia Thomas ήταν μόλις18 όταν η ρατσιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν πραγματοποίησε συγκέντρωση στην γενέτειρα της το Μίσιγκαν. Η φιλελεύθερη, προοδευτική και πολυπολιτισμική πόλη Αν Άρμπορ ήταν μια μάλλον ασυνήθιστη επιλογή για την ΚΚΚ. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να δείξουν στα μέλη της ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι.

Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, αλλά ελεγχόμενη. Οι αστυνομικοί οπλισμένοι με δακρυγόνα προστάτευαν μια μικρή ομάδα μελών της ΚΚΚ με λευκές στολές και κωνικές κουκούλες. Η Thomas ήταν με μια ομάδα αντιρατσιστών διαδηλωτών στην άλλη πλευρά του φράχτη. Εκείνη την ώρα μια γυναίκα φώναξε από ένα μεγάφωνο: «Υπάρχει ένας από αυτούς στο πλήθος».

Οι διαδηλωτές γύρισαν για να δουν έναν άντρα λευκό μεσήλικα που φορούσε μια μπλούζα με τη σημαία της Συνομοσπονδίας (σημαία του Νότου). Προσπάθησε να απομακρυνθεί από αυτούς αλλά οι διαδηλωτές συμπεριλαμβανομένης και της Thomas τον ακολούθησαν «απλά για να τον κυνηγήσουν και να τον διώξουν».

Δεν ήταν σαφές αν ο άνθρωπος αυτός ήταν υποστηρικτής της Κου Κλουξ Κλαν αλλά στα μάτια των αντιρατσιστών τα ρούχα και τα τατουάζ του αντιπροσώπευαν αυτό ακριβώς στο οποίο αντιστέκονταν. Η σημαία στη μπλούζα του ήταν γι’ αυτούς ένα σύμβολο μίσους και ρατσισμού ενώ το τατουάζ SS στο χέρι του έδειχνε στην καλύτερη περίπτωση την πίστη του στη λευκή υπεροχή.

Ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται κραυγές: «σκοτώστε τον Ναζί» και ο άντρας άρχισε να τρέχει αλλά έπεσε στο έδαφος. Μια ομάδα τον περικύκλωσε, κλωτσώντας τον και χτυπώντας τον με τα κοντάρια από τα πανό τους. Η ψυχολογία του όχλου είχε επικρατήσει. «Έγινε βάρβαρο» λέει η Thomas.

«Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε ένα πλήθος είναι πιο πιθανό να κάνουν πράγματα που ποτέ δεν θα έκαναν ως μονάδα. Κάποιος έπρεπε να βγει από την αγέλη και να πει: Αυτό δεν είναι σωστό» τονίζει η Thomas. Έτσι έφηβη τότε, μαθήτρια ακόμη, έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο που δεν ήξερε κι έβαλε το σώμα της ασπίδα για τα χτυπήματα. «Ήταν σαν δυο άγγελοι να σήκωσαν το σώμα μου και το άφησαν πάνω του» περιγράφει η ίδια.

(...)

Τι ήταν αυτό που έδωσε στην Thomas την ώθηση ή και τη δύναμη να βοηθήσει έναν άνθρωπο που οι απόψεις του ήταν τόσο διαφορετικές από τις δικές της; Οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις έπαιξαν ρόλο αλλά η βία που η ίδια βίωσε ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας. «Ήξερα πως είναι να σε χτυπούν» λέει η Thomas. «Τις πολλές φορές που αυτό συνέβη θα ήθελα κάποιος να μου είχε σταθεί». Οι περιπτώσεις που βίωσε η ίδια και δεν θέλει να περιγράψει ήταν διαφορετικές. «Αλλά η βία είναι βία και κανείς δεν αξίζει να πληγωθεί, ειδικά για μια ιδέα» σημειώνει.

Μια ωραία ιστορία που θυμήθηκε το BBC εδώ και μετέφρασε στα ελληνικά το Tvxs.gr εδώ.