Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;

"Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;" Είναι ένα από τα συνθήματα που γράφτηκαν στους τοίχους του Παρισιού το Μάη του '68. Το σύνθημα αυτό είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από ανασφάλεια. Ανασφάλεια στην εργασία, στις σχέσεις, στο περιβάλλον. Η αίσθηση της ανασφάλειας αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη της κοινωνίας και της χώρας μας. Η γενειά που διαχειρίστηκε την εξουσία μέχρι τώρα είναι αλήθεια ότι δεν τα πήγε καλά. Είναι λοιπόν ανάγκη να αρχίσουν οι νέοι να συμμετέχουν και να χτίσουν το κόσμο τους. Η αρχή έγινε με τα Το.Συ.Ν., που μπορεί να μην είχαν τα θεαματικά αποτελέσματα, που περιμέναν όσοι ασχολήθηκαν, αλλά αποτέλεσαν μια αρχή. Οι νέοι επιστρέφουν στα κοινά με διαφορετικούς τρόπους. Οι πρακτικές των κομματικών νεολαιών τείνουν να εξαφανιστούν, ενώ ήδη παρουσιάζονται φωνές και μέσα στις κομματικές νεολαίες για αλλαγή και ανανέωση, ιδεών και πρακτικών.
Οι νέοι σήμερα, ανακυκλώνουν, blog-άρουν, κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, δίνουν σημασία στη ποιότητα ζωής, αγωνιούν για την εργασία.
Είναι λοιπόν αναγκαίο εμείς οι νέοι να διαμορφώσουμε τη κοινωνία, στην οποία θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια. Η πρώτη ευκαιρία έρχεται σύντομα, στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου που δεν πρέπει να μας βρουν απαθείς ή θεατές, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και οι εκλογές των Το.Συ.Ν.
Είναι ανάγκη εμείς οι νέοι να συμμετέχουμε, να διαμορφώσουμε να επιρρεάσουμε τις εξελίξεις για το κόσμο που θέλουμε, που ονειρευόμαστε γιατί αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς ποιοι;